13 jaar lang werkte ik met veel plezier als diëtist in mijn eigen praktijk. Ik keek met mensen mee in hun dagelijkse leven en gaf advies over wat ze beter wel of niet konden eten. Al snel merkte ik dat het me vooral raakte waarom iemand eet, en niet per se wat iemand eet.

Ik voelde: ik kan iemand niet écht helpen door alleen met voeding bezig te zijn. Ze hebben zelf iets te doen. Maar wat dan?

Dat bracht me op het pad van opleidingen rondom eetgedrag en emotie-eten. En toen, na tien jaar, kwam ik in contact met (familie)opstellingen. Ik wist meteen: dit is het! Hier ligt de kern.

Als je op de verkeerde plek staat in je familiesysteem, probeer je vaak (onbewust) een lege plek te vullen. Bijvoorbeeld met te veel of ongezond eten.